1.Powstanie szkoły

 

      Najstarsze wiadomości na temat szkolnictwa w Gogołowie pochodzą z końca XVI i pierwszych lat XVII w. Podaje je autorka „Monografii parafii Gogołów” – Joanna Dudek na podstawie notatek z wizytacji szkolnych. Następne lata, aż do 1850 roku, to brak informacji o istnieniu szkolnictwa w Gogołowie, przypuszczalnie wtedy szkoła nie funkcjonowała.

      Pierwsza szkoła w Gogołowie, do której uczęszczały też dzieci z okolicznych wiosek powstała w roku 1850. Została ona wybudowana wspólnym kosztem właścicieli ziemskich: Pierzchały – właściciela Gogołowa Górnego; Denkera – właściciela Gogołowa Dolnego i Wojnarowskiego – właściciela Glinika Górnego. Szkoła była wspólna dla trzech gromad: Gogołowa, Glinika Górnego i Huty Gogołowskiej.     Drewniany budynek szkolny z jedną salą nauki i mieszkaniem dla nauczyciela został wybudowany na działce obok kościoła, uczyło tam dwoje nauczycieli. Stopień organizacyjny szkoły to jednoklasówka.

     W roku 1910, dzięki staraniom i zabiegom ówczesnego kierownika szkoły oraz posła na sejm galicyjski – Jana Harnka, wieś Gogołów otrzymała subwencję rządową na budowę nowej szkoły w wysokości ¾ kosztów budowy. ¼ kosztów pokryła wieś Gogołów z własnych funduszów.

    Nowy budynek, o którym była wcześniej mowa, był murowany, kryty dachówką, został oddany do użytku w 1912 roku i służył jako szkoła do 1968 roku. Był to na owe czasy budynek nowoczesny, funkcjonalny, który w pełni odpowiadał potrzebom środowiska. Aż do roku 1939 pracowało w szkole po trzech nauczycieli.

     Dzięki kronice dowiadujemy się też o strukturze ludności przed wojną. Na terenie Gogołowa w okresie międzywojennym zamieszkiwała ludność polska i kilka rodzin żydowskich. Dzieci z rodzin żydowskich uczęszczały do tej samej szkoły co i dzieci polskie, średnio na klasę przypadało około 1 – 2 uczniów z rodzin żydowskich. Czytamy również w kronice, że w okresie przedwojennym około 50% młodzieży w wieku szkolnym nie pobierała nauki, a więc nie uczęszczała do szkoły z powodu panującej na wsi biedy. W czasie okupacji liczba ta jeszcze wzrosła.

     Bardzo skromnie przedstawia się w okresie międzywojennym liczba osób wykształconych na terenie wsi. Do 1945 roku pełną szkołę powszechną ukończyło dwóch mieszkańców Gogołowa, tyleż samo ukończyło szkołę średnią. Do wybuchu wojny uczniowie pobierali naukę w zakresie czterech klas szkoły powszechnej.

     W czasie okupacji zajęcia lekcyjne były prowadzone dość systematycznie. Przerwa nastąpiła w okresie od września 1944 roku do kwietnia 1945 roku, ponieważ miejscowość znalazła się w pasie frontowym pomiędzy dwoma armiami: radziecką i niemiecką. Wtedy to została zniszczona wszelka dokumentacja szkolna.

     Pierwsze lata po zakończeniu wojny były bardzo trudne. Sprzęt był zupełnie zniszczony, budynek zdewastowany. Ludność, wróciwszy z wysiedlenia do swoich domów, zastała ruiny i zgliszcza. Wiele dzieci nie uczęszczało do szkoły w czasie okupacji, stąd pierwsze lata odznaczają się bardzo dużą liczbą uczniów w szkole. W 1945 roku 311 uczniów było w wieku szkolnym. Społeczeństwo ogromnie pomogło szkole wykonując sprzęt i pomoce dla szkoły oraz dokonując remontu budynku.    1 września 1945 roku kierownikiem szkoły zostaje Pan Józef Tomkiewicz, który pełnił swą funkcję aż do 1963 roku. W latach 1963- 1985 kierownikiem, a później dyrektorem szkoły był Pan Bolesław Gruszczyński.

     Niedługo po wojnie społeczeństwo, rozumiejąc potrzebę kształcenia młodego pokolenia, przystąpiło do starań o budowę nowej szkoły. Nie było to łatwe, bo podobne potrzeby zgłaszali mieszkańcy wielu miejscowości w Polsce. Na potrzeby szkoły adoptowano dwa sąsiednie budynki, ale i to było niewystarczające. Wreszcie, w 1966 roku starania kierownika szkoły, Pana Bolesława Gruszczyńskiego  i mieszkańców zakończyły się sukcesem. Społeczeństwo uzyskało działkę pod budowę nowej szkoły i prace rozpoczęto w maju 1966 roku. Powstał Społeczny Komitet Budowy Szkoły, na którego czele stała Pani Zofia Stankiewicz. Obok funduszów państwowych, ludność włożyła wiele pracy przy budowie nowego budynku.   

    1 września 1968 roku oddano nową szkołę do użytku, nowocześnie wyposażoną, zaspokajającą potrzeby środowiska, w której młodzież uczy się po dzień dzisiejszy. Nowa szkoła rozwiązała problem braku miejsca. Liczyła 8 sal lekcyjnych, co w pełni zaspokajało potrzeby placówki, budynek był też wyposażony w instalację centralnego ogrzewania i sanitariaty. Szkoła otrzymała również nowoczesny sprzęt i pomoce naukowe, co pozwoliło podnieść poziom dydaktyczny placówki.

     Lata 60-te i 70- te, to kolejne reformy szkolnictwa. Najpierw wprowadzono klasę ósmą. Pierwsi absolwenci klasy VIII opuścili szkołę podstawową w 1967 roku, a w połowie lat 70- tych wprowadzono tzw. 10- latkę. Po kilku latach jednak wstrzymano reformę, zanim pierwsi absolwenci ukończyli szkołę.

 

 

2.    Rozbudowa szkoły

  

     Ważnym etapem w historii szkolnictwa w Gogołowie było uruchomienie przedszkola w 1974 roku. Na początku było to przedszkole jednooddziałowe a w rok później już dwuoddziałowe. Pracowało dwie nauczycielki i czworo pracowników obsługi. Dla tak niewielkiej miejscowości było to powodem dumy, bo w okolicznych wioskach przedszkoli jeszcze nie było, zaczęły powstawać kilka lat później. Przedszkole funkcjonuje po dzień dzisiejszy.

     Uruchomienie przedszkola spowodowało, że warunki lokalowe szkoły pogorszyły się, część pomieszczeń oddano na potrzeby przedszkola. Mieszkańcy postanowili rozbudować szkołę. W 1980 roku, podjęto decyzję

o rozbudowie szkoły i równocześnie powołano Społeczny Komitet Dobudowy i Modernizacji Szkoły w liczbie 43 osoby, a jego przewodniczącym został Pan Leon Urzędowski. Rodzice spontanicznie podjęli się przewiezienia z sąsiedniej miejscowości wszystkich materiałów budowlanych. Komitet Rodzicielski natomiast w całości sfinansował opłacenie dokumentacji na rozbudowę budynku szkolnego.  Rozbudowa była prowadzona częściowo systemem gospodarczym. Wiele prac niefachowych wykonali rodzice dzieci.  Dobudowa trwała trzy lata. Oprócz sali przedszkolnej i nowoczesnego zaplecza dla kuchni przedszkola, szkoła zyskała trzy duże sale lekcyjne, dobudowano też szatnie. Dokonano równocześnie remontu wewnątrz budynku. Wymieniono stolarkę: drzwi zewnętrzne i wewnętrzne, we wszystkich salach położono parkiety oraz nowe posadzki na korytarzach i w łazienkach. Odnowiono również elewację zewnętrzną.

 

3. Nadanie imienia szkole

   

     Nadanie szkole imienia gen. Ignacego Kruszewskiego i wręczenie sztandaru były ukoronowaniem remontu i rozbudowy budynku szkolnego. Miało to miejsce 9 września 1984 roku. Młodzież szkolna wiele lat opiekowała się grobem Ignacego Kruszewskiego. Z okazji rocznic państwowych i Wszystkich Świętych uczniowie palili znicze na grobie, przynosili kwiaty, a harcerze pełnili wartę honorową.    Bardzo serdeczne, choć tylko listowne więzy łączyły młodzież szkolną z wnuczką generała, Panią Zofią Linowską, która w swoich listach wyrażała podziękowanie młodzieży za opiekę nad grobem dziada, obiecując w zamian za to przysłanie dokumentów i materiałów o generale. Pragnęła bardzo odwiedzić grób dziada na cmentarzu w Gogołowie. Niestety nie zdążyła sfinalizować swoich obietnic. W wyniku choroby zmarła w 1982 roku, dwa lata przed uroczystością nadania imienia szkole w Gogołowie.

     17 stycznia 1981 roku w 118 rocznicę styczniowego zrywu Towarzystwo Miłośników Ziemi Frysztackiej i Rzeszowskie Towarzystwo Kultury zorganizowało na cmentarzu w Gogołowie uroczystość patriotyczną w związku z rocznicą powstania styczniowego. Po uroczystości na cmentarzu, w Szkole Podstawowej w Gogołowie odbyła się sesja naukowa na temat udziału Polaków i szansach zwycięstwa w powstaniach narodowowyzwoleńczych. Wtedy to padła sugestia nadania szkole imienia generała Ignacego Kruszewskiego. Propozycję poparli gorąco nauczyciele, Samorząd Uczniowski i pozostałe organizacje szkolne, widząc w osobie generała wielkiego bohatera narodowego, człowieka o nieskazitelnym honorze, prawego Polaka.  Dzięki pomocy prezydenta miasta Sopotu został nawiązany kontakt z Panem Wojciechem Kruszewskim, który nadesłał bardzo cenne materiały i portret swego wielkiego pradziada. Wziął też osobiście udział w uroczystości nadania imienia szkole. Wielu cennych wiadomości dostarczyło Towarzystwo Polsko – Belgijskie w Warszawie, z którym szkoła aktywnie współpracowała. Generał Kruszewski był bowiem nie tylko bohaterem narodu polskiego, ale również belgijskiego, zwłaszcza jego armii.

     Finałem tych starań i zabiegów było nadanie Szkole Podstawowej w Gogołowie imienia generała Ignacego Kruszewskiego, które nastąpiło w dniu 9 września 1984 roku.  Była to wspaniała uroczystość, żywa w pamięci wszystkich mieszkańców do dziś. Mieszkańcy Gogołowa odnowili na cmentarzu grobowiec generała, ufundowali nową tablicę nagrobną, a na frontowej ścianie budynku wmurowano pamiątkową tablicę z popiersiem generała.  Niecodzienni goście zawitali do Gogołowa. Witała ich orkiestra wojskowa garnizonu rzeszowskiego. Najznamienitsi goście to korpus dyplomatyczny ambasady Belgii w Polsce, z ambasadorem na czele oraz attache wojskowy i kulturalny ambasady Belgii w Warszawie. Przybył wiceminister resortu Oświaty i Wychowania, prezes i przedstawiciele Towarzystwa Polsko – Belgijskiego z Warszawy, na czele z Prezesem- generałem Franciszkiem Skibińskim i Sekretarzem Generalnym- Witoldem Ziemkiewiczem,  Belgijsko – Polskiego z Brukseli i Walońsko – Polskiego z Liege oraz potomkowie generała.

 

 

 

  4. Szkoła dzisiaj

 

     Na koniec lat 90-tych przypada kolejna reforma systemu edukacji. Reforma wprowadziła nowe rodzaje szkół; wśród nich sześcioletnią szkołę podstawową oraz trzyletnie gimnazjum jako szkoły powszechne i obowiązkowe. Dopiero absolwent gimnazjum ma możliwość wyboru – liceum profilowanego lub szkoły zawodowej. Taka forma organizacji szkół funkcjonuje od roku szkolnego 1999/2000. Początkowo utworzono jedno gimnazjum w gminie, a w Gogołowie powstały klasy zamiejscowe. Uczniowie uczyli się w szkołach macierzystych, zaś w jednym dniu tygodnia byli dowożeni do gimnazjum w gminie, gdzie odbywały się między innymi zajęcia komputerowe i język angielski. Taką formę organizacyjną przyjęto na dwa lata.

 

     Doświadczenia rodziców i uczniów już w pierwszym roku nie były najlepsze. Zbyt duża swoboda uczniów, naśladowanie negatywnych zachowań wielkich skupisk młodzieży w tak trudnym wieku, były powodem zaniepokojenia rodziców o sprawy wychowawcze. Wkrótce nastąpiły zmiany.

     W 2001 roku Rada Gminy podjęła decyzję o utworzeniu samodzielnego Gimnazjum w Gogołowie. Było to wielką zasługą całego środowiska lokalnego. Cała miejscowa społeczność zabiegała o utworzenie gimnazjum i cel ten został osiągnięty.    Jeszcze przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego, 19 czerwca 2001 roku, szkoła otrzymała z fundacji Prezydenta RP salę komputerową, której otwarcia dokonał Minister Kancelarii Prezydenta, Pan Edward Szymański. Ostatnią zmianą , która dotyczyła funkcjonowania placówek oświatowych w Gogołowie jest utworzenie w 2002 roku Zespołu Szkół w Gogołowie, w którego skład wchodzą: przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum. Wcześniej, w skład Zespołu Szkół, który utworzono w 1996 roku wchodziły: przedszkole i szkoła podstawowa.

     Najważniejszą potrzebą szkoły była poprawa bazy sportowej- budowa sali gimnastycznej.   W 2002 roku powstał na wniosek rodziców, członków UKS-u i nauczycieli Społeczny Komitet Budowy Sali Gimnastycznej, który rozpoczął starania o budowę sali sportowej zapewniającej realizację zadań dydaktycznych w szkole podstawowej i gimnazjum. Przewodniczącym komitetu został Pan Mirosław Budnik.  Rodzice jesienią 2003 roku wykonali we własnym zakresie prace niwelacyjne pod budowę sali, opłacili też w całości koszty projektu budowy sali. Projekt udało się zrealizować przy udziale środków Unii Europejskiej w 2006 roku. Budowę pięknej sali gimnastycznej z zapleczem zakończono w czerwcu 2007 roku. Wykonawcą było Krośnieńskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Zajęcia sportowe mogą się już odbywać na nowej Sali od początku roku szkolnego 2007/2008.

     W 2005 roku udało się też pozyskać w ramach programu Ministerstwa Oświaty nowoczesną pracownię komputerową i poprawić dostęp do Internetu, na razie drogą radiową. Zadania wychowawcze szkoły są ukierunkowane na kształtowanie właściwych postaw i wartości: tolerancji, poszanowania tradycji, wychowania prorodzinnego i patriotycznego. Sprzyja temu praca wychowawcza, skupiona wokół patrona szkoły, wielkiego patrioty, uczestnika powstań narodowo- wyzwoleńczych, bohatera dwóch narodów: polskiego i belgijskiego- generała Ignacego Kruszewskiego, który spoczywa na miejscowym cmentarzu.    Grobem jego opiekują się harcerze, a sztandar szkoły ufundowany przez Towarzystwo Polsko- Belgijskie, z którym szkoła nawiązała współpracę, jest najwyższą wartością i symbolem, który łączy tradycję ze współczesnymi dążeniami do integracji europejskiej.