Ignacy Marceli  Kruszewski urodził się 6 stycznia 1799 roku w Lusławicach. Kształcił się w Korpusie Kadetów w Kaliszu, który ukończył w 1815 roku. W maju 1816 roku zaciągnął się do pułku strzelców gwardii konnej w świeżo sformowanym właśnie po Kongresie Wiedeńskim wojsku polskim.

W sierpniu 1818 roku mianowany został podporucznikiem, a od 1820 roku został adiutantem generała Kurantowskiego. W roku 1825 awansował do stopnia porucznika. Wiadomo, że brał udział w tajnych organizacjach działających na terenie Królestwa Polskiego, lecz nie jest to udział udokumentowany.

Po wybuchu powstania listopadowego był początkowo adiutantem generała Chłopickiego i przy jego boku brał udział w bitwie grochowskiej. Następnie był kolejno adiutantem generałów M. Radziwiłła i Jana Skrzyneckiego. Szybko awansował. 6 lutego 1831 roku uzyskuje stopień kapitana, 6 kwietnia  majora a 15 maja w czasie wyprawy ostrołęckiej awansowany został do stopnia podpułkownika. Za męstwo odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. W czerwcu otrzymał dowództwo 5 pułku ułanów. W starciu pod Młynarzami rozbił zgrupowanie rosyjskich dragonów, co zdecydowało o jego awansie na pułkownika w lipcu 1831 r. W końcowej fazie powstania pułkownik Kruszewski przeszedł do II Korpusu generała G. Ramoriny, dowodząc w ostatnich tygodniach przed upadkiem, brygadą jazdy.

Po upadku powstania, w 1832 roku, udaje się wraz z innymi powstańcami do Belgii. Tak pisze o tym w swoich pamiętnikach: „W kwietniu 1832 roku wszedłem w służbę belgijską, zastrzegając sobie u króla Leopolda I wolność pozostania zawsze wiernym sprawie Polski w mych uczuciach i dążeniach”. W Belgii organizował jazdę oraz policję, za które to zasługi uzyskał stopień generała.

W 1848 roku generał Kruszewski był planowany na dowódcę zrywu narodowego w Poznańskiem. Przybył nawet do obozu powstańców w Miłosławiu, ale ostatecznie wycofał się i dowództwa nie przyjął. Kilka lat później, w 1852 roku odszedł z armii belgijskiej na skutek wrogiego działania dyplomacji rosyjskiej.

Osiadł w Galicji, gdzie zakupił majątek Łazany w pobliżu Wieliczki. Tu zastały go styczniowe wydarzenia 1863 roku. Mimo iż był przeciwny powstaniu, włączył się w działania wojenne. Objął urząd Dyrektora Wydziału Wojny. Na początku kwietnia 1863 roku został aresztowany przez władze austriackie i osadzony na zamku w Krakowie. Po kilku miesiącach więzienia został wydalony z granic Austrii i dopiero osobista interwencja króla Belgii Leopolda I pozwoliła mu wrócić do Krakowa. Wtedy to zakupił majątek Gogołów i tu spędził ostatnie lata życia. Zmarł 25 grudnia 1879 roku w Gogołowie i jest pochowany na tutejszym cmentarzu.

1. Kraju nad Wisłą,

Ziemio moja rodzinna.

Wśród przeciwności

Jak zorza lśnisz.

Chcę Tobie służyć

W czas pogody i burzy.

Na zawsze wiernie

Przy Tobie trwać.

Ref.:   Kocham te lasy, góry, rzeki, jeziora.

Szum morskiej fali

U skraju bram.

Kwiaty nad Wisłą,

Narwią, Bugiem i Sanem.

Zbierane w słońcu

I blasku gwiazd.

2. Twoi synowie

Wiernie służąc tej ziemi.

Honor i sławę

Rozsiali hen.

Jak nasz Kruszewski,

Wielki Polak stuleci.

Daje nam przykład

Jak kochać Cię.

Ref.:   Kocham te lasy, góry, rzeki, jeziora.

Szum morskiej fali…